فرهنگ صحیح ایرانی آمیزه ای از عرفان و تجربیات اجتماعی و ارزشها و سنتهاست ,که درایام رفاه و راحتی مردم در شکلی خوب بارز و ظاهر می شود.در مقابل آن جهره دوم یا فرهنگ منفی ایرانی ,که در ایام تنگی و سختگیری های بیهوده و…ظهور می کند. هر گاه حکومت وبه تبع آن مردم به آن اصول انسانی و اجتماعی پشت کرده اند .زیانهای فراوانی به این مردم رسیده است. و به عکس در ایام خوب سر به فلک نهاده و فرهنگ خودرا توسعه داده اند.این دانش ها در قالب ابیات و مثل های معروف بیان می شود .از جمله عدم توجه به این بیت زیر در این روزگار است که صدها سال قبل سروده شده است :آیا آن را از یاد برده اند؟؟به کجا چنین هراسان ؟مروت ومدارا ؟تسامح و مردم داری ؟هر کس تحم نفرت و کین بکارد می داند که…ابتدا باید سراسر روح ونفس خودرا به آن بیالاید تا بعد از اشباع شدن ذره ای از آن را به اطراف سرریز کرده یا بپراکند ؟آیا لقب پیامبر رحمت را فراموش کرده اند؟ بگذریم که چنان خشکسالی شده که؟یا ترو خشک سوخته اند؟حتی در خلوت مردم هم ؟باید سرکشید ؟فردا و قیامت و …..
آسایش دو گیتی تفسیر این دوحرف است …با دوستان مروت با دشمنان مدارا
برچسب‌ها: حکمت و عرفان نوین
پیشگو 
اکتبر 23, 2008 در 18:51 |
من این دوگانگی فرهنگی در سختی و آرامش که جنابعالی به اون اشاره کردین رو در مترو و اتوبوس می بینم. در روزها و ساعتهای شلوغ، مردم برای تصاحب صندلی ها همدیگه رو به شدت هل میدن و حرمتها رو می شکنن، اما روزهای خلوت همون افراد معمولا به هم صندلی ها رو تعارف میکنن و جوانترها به احترام بزرگترها از صندلی شون چشم پوشی میکنن!